Bir gece ansızın koptu bir gürültü
Yıkıldı yüksek binalar birer birer
Sonrasında geceye sessizlik çöktü
Koptu can damarlarımız birer birer
Dediler: Büyük bir deprem oluverdi
Tükeniverdi umutlar birer birer
Her şey bitti derken bir ses duyuldu
Yeşeriverdi ümitler birer birer
Zelzele; ne kötü bir doğal afettir
Suç doğanın değil; biz insanlarındır
Tedbirleri alsak hiç yanar mı canlar
El ele versek hiç ölür mü insanlar
Mühendis bey, mimar bey! Doğru hesap et
Çimentoyu, demirini ölçülü tart
Ne eksik ne fazla hepsi kararınca
Yoksa son bulur nice canlar depremde
Ne gökdelenler var yıkılmaz hiçbiri
Hesabını iyi yapıvermiş belli
Tarihten ders almazsak gözler hep nemli
Asırdan kalan eserler var görkemli
Korkma depremden, telaş etme yerinden
Soğuk kanlı ol, asla korkma ecelden
Sayılıdır aldığımız bu nefesler
Bize düşen tutunmak yaşama her an
Yanındadır Yaradan her şeyden önce
Sonrasında canın vatanın Türkiye
Hepimiz el ele, hepimiz tek beden
Yaşamak ve yaşatmak için bir nefes
Not: İzmir'deki depremzedelere ithafen yazılmıştır. Rabbim yâr ve yardımcıları olsun İnşaallah (Amin)
