Günlük yaşamdaki,sosyal  hayatın içinde bir çok insanla karşılaşılır.Bazen  öyle olur ki gördüğünüz insanın ismini birden hatırlayamazsınız.Bu,insanın o anda zor duruma düşürür.İsmi hatırlamak için, konuşurken bir taraftan da zorlarsınız.Aslında kişiye ismiyle hitap etmek ona iltifat etmek gibidir.Onun için kişilerin isimlerini hatırlayamamaktan korkuluyorsa o isimde çok tanıdığınız ilk kişiyle çağrışım yapılabilir.O zaman unutma daha az olur.

İnsanlar kendilerine isismleriyle hitap edilmesine çok önem verirler.Bir kimsenin ismi kendisi için en tatlı  ve en mühim sesleniştir.

İsimlerinin yaşatılması için çoğu insanlar akılalmaz yarışlarda,uğraşlarda çaba harcarlar.Amaç unutulmamak,arkada hatırlanmak için bir iz bırakmaktır.Bu iz bazı insanlarda iyi,bazı insanlarda kötü olabilir ama isminin unutulmaması onun için önemlidir.

Karşılıklı ilişkilerde,ismini söyleyerek yapılan,riyaya kaçmayan bir iltifat o kişinin sizi unutmamasını en azından hatırladığında iyi duygular hissetmesini sağlar.

Kalabalık bir işyerinde patronu tarafından ismi ile hitap edilerek çalışan kişi o işyerinin elemanı olduğuna inanır,beni tanıyor düşüncesiyle daha dikkatli ve verimli çalışmak ister.Onun için sosyal temaslarda ve çalışma ortamlarında isimle hitap etmek çok önemlidir.

İsmi unutmamanın bir yolu da ilk defa tanıştırıldığımız insanın ismini zihnimize bilhassa baş harfini resmederek  görüyormuş gibi yazmaktır.Biz öğretmenler birinci sınıfı aldığımız ilk günlerde biraz zorlanırız.İlk işimiz sınıf listesindeki isimleri ezberlemek için yoklama yaparken isimlerini söylediğimiz çocukların sıradan ayağa kalkarak cevap vermesini sağlamak olur.Hatta öğrencileri sıralara sınıf listesinin sırasına göre oturturuz.Çocuklar ilk günlerden kendileri isimleriyle hitap edildiği için okula daha çabuk alışıyorlar.

Geçen  zaman  hafızamızı kuvvetlendirmiyor bilakis zayıflatıyor.Öyle oluyor ki en yakınımızın ismini çoğu zaman unutuyoruz.Hitap ederken genel sözcüklerle konuşuyor tesadüfen ismi hatırlayamazsak hiç isim söylemeden konuşmayı bitiriyoruz.Ne kadar samimi ve içten bir konuşma da olsa isim söylenmeden yapılan bir söyleşi biraz resmi olur.İsmiyle hitap edilen kişi kendini daha özel hisseder,bana önem veriyor diye düşünür.

Bir işyerinde veya alışveriş sırasında vs.herhangi bir durumda ”beyefendi veya hanımefendi yerine buyurun Ahmet bey veya hoşgeldiniz Ayşe hanım” gibi bir hitap sizi daha mutlu etmez mi?

Öyle ise mümkün olduğunca karşılaşacağımız insanlara isimleri ile hitap etmeye,unuttuğumuz zaman da  çağrışım yoluyla hatırlamaya çalışalım.