BİR iş için Antep’e gitmiştim.
Sankopark civarında, ulusal ve uluslararası şirketlerin ofisleriyle dolu, ultra lüks bir rezidans…
Her katta çay-kahve servislerinin yapıldığı, “lounge” denilen çok lüks, geniş bir bekleme salonu var.
Salonda çayını, kahvesini içip oturan tam 39 kişi saydım.
Ne olabilirdi bu salon?
Dişçi muayenehanesi mi?
Doktor kliniği mi?
Yoksa İşkur’a iş başvurusu için sıra bekleyenler mi?
Belki de bir sınav için toplanmışlardı?
Ama bir tuhaflık vardı bu işte.
HANİ KONUNUN CAHİLİYİM YA!
BU lüks rezidansta oturup bekleyenler, ekonomik anlamda orta veya alt sınıftan insanlar olduğu her hallerinden çok belliydi.
Merak ettim, sordum.
Meğer burası bir Gaziantep milletvekilinin halkla ilişkiler ofisiymiş!
Konunun cahilliğiyle tekrar sordum: “Vekil her gelenle görüşüyor mu?” diye…
“Hayır” dediler. Vekil nadiren uğrarmış. TBMM’nin tahsis ettiği danışmanlardan biri sürekli burada kalırmış.
Ofis sabah 09.00’da açılır, hava kararana kadar hizmet verirmiş.
ANTEP’TEN ANKARA’YA KÖPRÜ
MİLLETVEKİLİ, seçildikten sonra demiş ki:
“Benimle hallolacak işiniz varsa Ankara’ya gelmeyin. İşte ofis burada, Antep’in Ankara’ya köprüsü olacak!”
Danışman bütün talepleri topluyor.
Antep’te çözülebilecek sorunları hallediyor.
Ankara’ya gitmesi gerekenler oradaki danışmana iletiliyor, bazıları direkt vekile sunuluyor.
Her gün akşam da, Antep ve Ankara’daki talepler rapor halinde vekile ulaşıyormuş.
Peki, ben ne mi düşündüm?
Fesatlık!
“Yahu” dedim, “Bu Antepliler bizim Maraş’taki vekillerin sistemini kopyalamışlar!”
Haksız mıyım? Bizim vekiller de aynı böyle çalışmıyor mu?
“Yav he he” demeyin, gıcık oluyorum şu lafa…
VER GELSİN BİR ANTEP TÜRKÜSÜ
Antebin hamamları, sallanır külhanları
Hoşgör mahallesinin dip dibedir damları
Çiğ köftenin adına, baklavanın tadına
Ye derler muradına
Hele, hele, hele, Anteplim gel yanıma dili datlım
Çifte telli çalıyor kalkın da oynayalım
YATACAK YERİ YOK
BENİM
BENİM gibi hariçten gazel okuyanların…
YATACAK YERİ ÇOK
VEKİLLERİN
CANLA başla çalışan milletvekillerimizin…
