Her Yılın içerisinde bir özel günü yaşarız.

Bunlardan Örnekler, 12 Şubat Kahramanmaraş’ın Kurtuluşu, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, 1 Mayıs işçi Bayramı, 15 Temmuz Feto Darbe girişimi yıl dönümü, 30 Ağustos Zafer Bayramı, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı, 10 Kasım Atatürk’ü anma Günü vb. çok örneklerle dolu bir yıl.

Acısıyla tatlısıyla yaşanan bir ömür var, unutamadığımız simgeleşmiş ve gelenekselleşmiş özel günler.

Şanlı Tarihin en ender bir ilinde yaşıyoruz.

Zaman akıp giderken tarihten çıkan çatışmaların, işgallerin, entrikaların sayısı da hayli birikiyor.

Tarihin heybesi demek istiyorum.

Tarihin heybesinde ne yok ki.

İçinde sürgün, kıtlık, savaş, bolca gözyaşı birikir durmadan.

Tarihte, yılların çığlığı savrulur durmadan.

İşte, tarihin ırmağına yazılan yenilgilerle, zaferler doludur.

Gündüzünde gökyüzünün mavisi şahittir.

Gecenin karanlığında ise ışıyan yıldızlar şahit.

Elini tarihin heybesine daldırsan, Adolf Hitler’in faşist ruhu…

Ölülerin bir taarruzda diriltildiği şafaklar…

Ve Ortaçağ’dan kalma skolastik düşünce avucuna sığar.

Coğrafi keşiflerden sırtı yorulan okyanuslar, Tozu dumana katan o büyük orduların yok oluşu, Güzel kızları çeşme başında bırakan Perslerin tarihi, Napolyon’un çizmelerinden kaçan Moskova halkının soğuk kış mevsimi saklıdır tarihin heybesinde.

Floransa’dan kovulan Dante’nin şiirlerini söylemeden edemeyeceğim.

Zaman geçtikçe çağ doluyor tarihin heybesine.

Kahramanmaraş ise bunların beşiği…

Germenikası ile doğası ile Andırındaki kaleleri tarihe adeta meydan okuyor.

Kısacası Bir heybe Heybenin içine birikiyor tarih.

Yirminci yüzyılın ağırlığı var tarihin heybesinde.

Nerede o kaybolan eski çağlarımız.

Dinleri mezhep mezhep, inanç inanç bölen kavgalı çağlar…

Rönesans ve reformlardan yargılanan krallar, iktidarlar yıkıldı.

Kül imparatorluklar, kül krallıklar saklı tarihin heybesinde.

Bin yıllık mozaik güllere karşı; küfür dilinde, İki büyük dünya savaşı, iki de yeryüzünün utanç bombası…

Literatüre atom bombası diye geçmiş.

Şimdi heybenin gözlerine biriken sürgünden keder, zulümden acı, ölümden kan…

Bir gözünü ABD, bir gözünü de Ruslar çekiştirir tarihin heybesini.