Ölmüş sevdiklerimizin anısına
Ölüm tıpkı doğum gibi tüm insanlara verilmiş bir haktır. Toprak yağmurla birlikte anlam buluyorsa, acılarda ölümle dirilir. Ölüm, insanın içini titretir. Savunmasız ve yapayalnız kalakaldığınız an gibidir. Belki de şu dünyada insanlara bahşedilmiş en adil haktır. Doğum da ölümde belirsizdir. Bu dünyaya doğmak zaten başlı başına zordur. Ölüm ise bilinen ama yaşanması korkulan bir olgudur. Önünde sonunda doğum ve ölüm, kontrol edemediğimiz olması gerekli anlamlardır.
Ölüm, başkasına uğrayabilir de kendimize ve sevdiklerimize uğramaz. En sevdiklerimize ölümü yakıştıramayız. Aklımız ölümü idrak edemez. Bildiğimiz tek şey ölüm karşısında çaresiz kalmış olmamızdır. Bu dünyada sevdiklerimizle geçirdiğimiz zamanlara doyamayız. Kaç yaşında ölmüşlerse, ölüm yine onlar için erkendir. Bazen ölse de kurtulsam dediğiniz kişi en yakınınız olabiliyor. Acaba ölse yokluğunu hisseder miyim? Diye düşündüğünüz her insan, öldüğünde gerçekten kıymete biner. Neden mi? Yalnızlık, dehşet verici bir durumdur. İnsanın alıştığı kişiden, ortamdan ve yaşamdan kopması demektir.
Her ne olursa olsun ölümün acısına katlanmak zordur. Bu dünyaya ne bıraktım? Giderken heybemde neleri götüreceğim? Öbür dünya nasıl bir yer? Bunun gibi birçok anlam aradığımız bu olgu, cevabı bilinemese de insanı büyütendir. Ölümü ancak çevremizden duyunca ya da başımıza geldiğinde hatırlarız. Ölümün tek ilacı onun varlığını kabul etmektir.
Ölüm kavramını fırsata çevirmek kalplerimize şifa verebilir. Bu dünya bizleri ölüm ve ötesine taşıyan ince bir yoldur. Yolda o kadar çok durumla karşılaşırız ki bazen yoldan sapmaya sebep olur. Kavramlar ve değerler birbirine karışır. Bu hayatın baş döndürücü telaşında kayboluruz. Ancak, istikameti yolculuk olan kişiler kaybolmaz. Ölüm ve ötesi için bu dünyaya bir eser bırakırlar. Tıpkı tohumu ekilen ağacın büyümesi gibi, bu dünyaya bıraktığınız tüm iyiliklerin karşılığını öbür dünyada karşılığını almak gibi…
Ölüm güzel olmasaydı uğruna güzel besteler yazılmazdı. Sessiz Gemi şiirindeki gibi;
Birçok giden memnunki yerinden çok seneler geçti. Dönen yok seferinden…
Korkmayın. Belki de, ölüm bu dünyadan çok daha yaşanılası bir yerdir.
